groeten uit koog aan zee

Op 19 oktober was ie een feit: de 1e Zaanse Waarmaakdag. Een initiatief van Yvonne Alefs (Van Wens Naar Website) op basis van een concept van en in samenwerking met De Waarmakerij in Nijmegen. Dat waarmaak-concept gaat uit van de gedachte dat gevestigde ondernemers (de waarmakers) zich best af en toe zullen willen inzetten voor het ondersteunen van (jonge en) beginnende collega’s. In hun eigen tijd, en zonder direct commercieel belang.

En dat idee sloeg aan in Zaanse ondernemerskring. Velen hadden zich aangemeld. als waarmaker of deelnemer. En vanaf 9.30 uur tot ruim na 16.00 uur bruiste het van de energie in de ruimtes van Koog aan Zee. Over 3 zalen verdeeld zorgden in totaal 18 waarmakers en ruim 30 ondernemers voor een geïnspireerde mix van kennis en leergierigheid. Daarin kwamen alle facetten van het ondernemerschap aan bod: financiën, ondernemersvaardigheden, juridische zaken, communicatie. Vaak op heel creatieve manieren. Zo was er een Ondernemersscan en een waarmaker die dmv tekeningen letterlijk verbeeldde wat de ondernemer hem vroeg of vertelde; iemand deelde haar kennis over de kracht en valkuilen van Social Media; een vierde maakte video-opnames voor een korte bedrijfspresentatie; en weer een ander droeg suggesties aan voor web-design of huisstijl. Het enthousiasme was enorm. Waarmakers verlieten met een voldaan gevoel het pand, deelnemers gingen glimlachend en met een enorme hoeveelheid kennis en ideeën naar huis.

Toen wij om een uur of 16.30 de balans opmaakten, konden we dan ook kort zijn: deze 1e Zaanse Waarmaakdag was geslaagd, verrijkend en voor herhaling vatbaar. Vandaar dat we er geen gras over lieten groeien en direct tot een nieuwe datum besloten:

Op 1 februari 2013 volgt de 2e Zaanse Waarmaakdag.
In Koog aan Zee uiteraard.

Geplaatst in zeezicht

Uit: R. Meredith Belbin Managament Teams
over succes- en faalfactoren voor teams. p 152/153

“Tafels en ruimtes zijn van grote invloed op de sociale organisatie van het management. Toch onderschat men bij veel bedrijven de behoefte aan vergaderruimtes, en besteedt men weinig aandacht aan de inrichting ervan. Het gevolg is dat er meestal niets te vinden is tussen de gewone werkkamer, die te klein is, en één complete conferentiezaal, die enorm is.”

[Voorbeeld]

“Zo’n vergadertafel in een niet al te grote ruimte had het effect dat de bewegingsruimte rond de tafel minimaal was. Een deelnemer zou dus niet snel opstaan om even met iemand aan de andere kant van de tafel te overleggen. Er werd minder gebruik gemaakt van visuele hulpmiddelen en vrijstaande flip-over borden. De vorm van de tafel was ook van invloed op de manier waarop het team werkte. Een voorzitter die aan het hoofd van een lange, rechthoekige tafel zat, gaf meestal op een strikt formele wijze leiding […], terwijl mensen die aan een vierkante of bijna vierkante tafel zaten zich gedroegen alsof zij zich tussen gelijken bevonden.”

Geplaatst in zeezicht

De Mont Ventoux is geen vriend van mij.

Toegegeven: we kennen elkaar nauwelijks. Ja, van horen zeggen en van de Tour. Tijdens vakanties in de Drôme keek ik graag naar hem, op gepaste afstand. Met een mengeling van verbazing en ontzag. Dus dat was ‘m nou. De berg van de winden. Petrarca’s weg naar de hel. Kale reus. Mooi van lelijkheid.

Onze twee korte pogingen tot kennismaken waren op zijn zachtst gezegd ‘ongemakkelijk’.

Bij de ene had ik als doel een stukje te gaan langlaufen, maar in plaats van op sneeuw stuitte ik op een gevaarlijke ijslaag. Wat restte was een spannend uurtje vallen, opstaan, en ongewenst langs de afgrond scheren.

De andere poging, vol goede moed door mij ingezet als ‘showcase van mijn klimtalent’, strandde op nauwelijks 1 km boven Maulacène: ik dreigde om te vallen. Officieel vanwege een verkeerd verzet. Maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat t met lijf en leden minder goed zat dan hoofd en hart wilden geloven.
Ik was kortom naïef. Probeer nooit indruk te maken op een ander, zonder je goed voor te bereiden en je grondig te verdiepen in zijn of haar (on)hebbelijkheden. Denk met je hart, en voel met je hoofd. Niet bij stil gestaan. Stom. Geen vrienden dus. De Mont Ventoux zelf wordt daar niet warm of koud van trouwens… Maar mij zit het niet lekker. En met ventoux3 voor de boeg maak ik graag schoon schip. Ik zal hem respect tonen, die berg.

Om die reden was ik in mei 2 weken in Frankrijk. Met mijn racefiets. Kon ik eindelijk de tijd nemen om te trainen, en mijn vrienden en toekomstige ventoux3-sponsoren berichten dat ze op me kunnen bouwen. Opdat ze met gulle hand doneren en zo bijdragen aan het dringend gewenste hersentumor-onderzoek.

Heerlijk gefietst. En afgezien, dat ook. In het deel van Frankrijk waar ik mij bevond, moet je de weggedeeltes met 9-13% stijgingsgraad wel ff zoeken, maar ik vond er een paar. Korte maar venijnige kuitenbijters. Qua lengte – ik zal er niet omheen draaien – bij elkaar misschien slechts een honderdste van de gemiddelde Mont Ventoux klim. Maar verdorie, ze deden wel pijn. Zeker bij de tweede of derde opeenvolgende keer.

Gevolg: een flinke clash tussen hoofd en hart. Hoe fanatiek het laatste ook klopte – vooral voor het goede doel – mijn knalrode kop wilde maar 1 ding: opgehaald worden met de auto. Rusten op een zacht kussen. Een goed boek lezen. Af en toe de mond openen voor een diepe zucht, een kort gesprek of een koel drankje. En tussendoor een beetje mijmeren over eeuwig durende afdalingen.

Het zal de laatste keer niet zijn geweest, vrees ik. Maar gelukkig: mijn hart heeft mijn hoofd verzekerd dat er steeds meer evenwicht zal zijn tussen lijden en genieten. In de loop van de komende 66 trainings- en voorbereidingsdagen. Culminerend in het moment suprême: 8 september. De dag dat de Mont Ventoux en ik een verbond aangaan. Partners worden in de strijd tegen hersentumoren. En vrienden. Vrienden voor het leven.

Geplaatst in zeezicht

Hee. Pssst.

Kijk even mee!

Zie je dat?
Ja, mooi ruitje hè? Is nog een relikwie uit de Honig-periode van ons pand.
Maar dat bedoelde ik niet. Kijk nog ’s ietsje verder.
Nou, is dat een bank of niet?!
Dat dachten wij ook.

Loungen in Koog aan Zee. Stel je voor. In full-color. En dan proberen niet aan ons koningshuis te denken. Wedden dat ’t je lukt? Kwestie van willen.
Geef je daarna maar over aan de zachte omarming van de kussens.

Je bent de eerste die ‘m ziet, weet je dat?
Maar dat hoeft niet onder ons te blijven.
Vertel het gerust aan je vrienden.

En kom snel een keertje proef zitten, als je wilt.

0626178313

Geplaatst in zeezicht

30 januari 2012. Het is stil in Koog aan Zee.

Waarom het stil is? Nou, deels door het dunne laagje sneeuw dat terras en tuin bedekt, en de omgevingsgeluiden dempt. Deels door het feit dat de natuur de adem even inhoudt, bang om te vroeg te piepen en te pieken. Deels ook door de kou en de gure wind die buren en passanten weerhouden van een praatje (liever kruipen zij dicht bij de kachel. Of ze verstoppen zich in hun computerscherm en koesteren zich in de warmte en gezelligheid van internet).

Maar de belangrijkste aanleiding voor de rust in Koog aan Zee is de naderende storm. Die vraagt – zoals elke storm die zichzelf serieus neemt – om stilte vooraf. Gewijde stilte. Stilte met een bite. Stilte waarin creativiteit gedijt.

In Koog aan Zee benutten we de luwte om ons voor te bereiden op de storm. Nee, niet om onszelf zo goed mogelijk te kunnen verdedigen tegen de elementen. We willen er juist optimaal van profiteren. Hem aanwakkeren zelfs, die storm, vorm geven en leven inblazen. Opdat we straks kunnen zeggen: kijk! Dat is onze storm. Waai je een stukje mee?

KOOG AAN ZEE – De Storm – Van 1 april tot 30juni
Nieuwe Workshops en Evenementen
Binnenkort meer! Ook op http://www.koogaanzee.nl

Geplaatst in zeezicht

Onze nieuwjaarswens.

Geplaatst in zeezicht

Academie voor de Ondernemer. Hoe stevig de naam ook moge klinken, bij nader inzien vonden we ‘m toch wat stijfjes. Degelijk, maar weinig dynamisch. En onvoldoende representatief voor datgene wat we voor ogen hebben: de ondernemer handvatten bieden om zich zakelijk te ontwikkelen, (door) in zichzelf te investeren, en zo een onderneming met groeipotentie te creëren.

Dat leidde tot de nieuwe naam: Bellboy. Met als pay-off: ‘Uw onderneming in de lift.

E n dit is de huisstijl die we daarbij in gedachten hebben.

Geplaatst in zeezicht

Het is er dan eindelijk van gekomen: Koog aan Zee schrijft. Een Blog.

Waarom? Moet Koog aan Zee (zonodig) mee in de stroom van SocialeMedia-uitingen?

Ja, dat ook. Want hun waarde als aantrekkelijke communicatiemiddelen – geschikt voor delen, snelle interactie en het creëren van een ander soort (klant)relaties – staat buiten kijf.

Maar er is nog een andere reden.

Koog aan Zee ondergaat de komende tijd een verandering. Geleidelijk aan zal Koog aan Zee van TE HUUR: ‘Ruimte voor persoonlijke groei en creativiteit’ een plek worden van GROEI MEE: ‘Ontmoeten, Leren en Ondernemen’. Geleidelijk aan wordt Koog aan Zee een mix van Faciliteren en Opleiden.

Onder de naam Academie voor de Ondernemer ontwikkelen Koog aan Zee, Ter Sprake en UsConsulting een inspirerend platform voor de ondernemer die toe is aan bezinning, reflectie en ontwikkeling (groei).  Èn behoefte heeft aan sparring, kennis delen en netwerken. In een aansprekende omgeving.

Wordt vervolgd.

Geplaatst in zeezicht